چند نکته ریز از دربی شماره صد… / ۶ اردیبهشت ۱۴۰۲
به گزارش پایگاه خبری اقتصاد مدرن۲۱ ,
چند نکته ریز از دربی شماره صد…
با تساوی سپاهان مقابل ملوان و برد پرسپولیس در دربی، بار دیگر رنگ صدر جدول، به رنگ سرخ در آمد تا گل محمدی و تیمش، از رده سوم به صدر صعود کنند. کمتر هواداری تصور می کرد که ملوان مازیار زارع، بتواند ترمز سپاهان مورایس را بکشد. پرسپولیس با این برد، پنجاه و هفت امتیازی شد؛ سپاهان با پنجاه و شش امتیاز و استقلال با پنجاه و پنج، به ترتیب در جایگاه دوم و سوم جدول قرار گرفته اند.
……………………………………………………….
تیم پرسپولیس، روز یکشنبه توانست با دفاع هوشمندانه و تحلیل درست از سبک بازی استقلال، این تیم را از پیش رو بردارد. البته در آمار، تیم ساپینتو نسبت به پرسپولیس، برتری واضحی دارد. همانطور که انتظار می رفت، استقلال مثل بازی های قبلی خود، تعداد شوت های بیشتری روانه دروازه پرسپولیس کرده است. مالکیت توپ هم در اختیار آبی ها بود. حتی امید به گل در اردوی آبی ها نسبت به قرمز ها، بالاتر و بهتر بود ولی چطور شد که یحیی، مچ ساپینتو و تیمش را خواباند؟
اولین نکته ای که از اهمیت بسیاری برخوردار است، نقش بیرانوند و مدافعان این تیم، در خنثی سازی آبی ها بود که اتفاقا در این کار موفق بودند و نمایش خوبی در فاز دفاعی، از خود به جای گذاشتند. استفاده از توپ های بلند و شروع مجدد های هوایی به وسیله بیرانوند، تا حد زیادی توانست از پرس و فشار همیشگی استقلال، بکاهد.
هرچند که استقلال، واقعا در حد نامش باقی ماند و چند بازیکن که از آنها توقعات فراوانی می رفت، عملکرد خوبی در زمین نداشتند. محمد محبی، سعید مهری، آرش رضاوند، داسیلوا، عارف غلامی، جعفر سلمانی و پیمان بابایی مانند بازی های هفته های گذشته، ظاهر نشدند. یکی از علت های برد پرسپولیس، کاهش کیفیت فنی اکثر بازیکنان تیم استقلال در دربی صد بود.
پرسپولیس، از حداقل موقعیت هایش حداکثر استفاده را برد تا یحیی به سایر تیم ها، یاد دهد که همیشه در دیدار های بزرگ، برد ها در ذهن ها ماندگار می شوند نه بازی های زیبا!
در دومین نکته، باید اشاره ای داشت به دفاع خوب قرمز ها، بعد از گل عیسی آل کثیر. دفاعی همه جانبه که تقریبا، تمامی راه های نفوذ مهدی قائدی و محمد محبی را بسته بود. هر چند که چنین تاکتیکی،به راه رفتن روی لبه تیغ شباهت دارد. پرسپولیس پس از به ثمر رساندن گل، عملا دیگر هیچ نقشه و تاکتیکی برای دروازه استقلال نداشت. به همین دلیل، در نیم ساعت پایانی، فقط استقلال مالک توپ و میدان بود و پرسپولیس استفاده درستی از ضد حملاتی که نصیبش شد، نکرد.
دفاع تیم پرسپولیس در شهرآورد صد، درخشان و فوق العاده بود. اگر چند نفوذ قائدی را که در همان اوایل بازی اتفاق افتاد را کنار بگذاریم، گولسیانی، پور علی گنجی، علی نعمتی و دانیال اسماعیلی فر، روز بی نقصی را پشت سر گذاشتند. از بیرانوند هم نباید به راحتی عبور کرد؛ چرا که او تعداد زیادی از پرس های استقلالی‌ها را شکست و باعث می شد که میانه زمین برای استقلال، خالی بماند تا هم تیمی هایش، از فرصت ها، بهترین استفاده را ببرند که به جز چند خطر نصف و نیمه و گل بیلیاردی عیسی، چیز خاصی از خط حمله پرسپولیس در طول بازی، شاهد نبودیم.
در حقیقت پرسپولیس، با رندی و زیرکانه بازی کردن، دربی را به نفع خود تمام کرد و استقلال را به زانو در آورد. پرسپولیس، هرگز بازی قاطعانه ای به خصوص در حملات، انجام نداد تا استقلال ریکاردو، در نیم فصل دوم به دو رقیب اصلی یعنی سپاهان و پرسپولیس، نتایج را واگذار کرده باشد.
گل محمدی در دهمین دربی خود هم نباخت تا نشان دهد دربی شناس خوبی برای پرسپولیسی ها است! دو برد و هشت تساوی، سهم گل محمدی از دربی های پایتخت است. تیم او، در وقت قانونی هیچ وقت به استقلال نباخته؛تنها دو باخت در جام حذفی و آن هم در ضربات پنالتی، شکست های یحیی را مقابل حریف سنتی، رقم زده است.
پرسپولیس آخرین بردش در دربی به لیگ بیستم بر می گردد؛ دقیقا در اردیبهشت ماه و با تک گل عیسی، برنده دربی نود و پنج شدند و حالا با گذشت دو سال، همان صحنه ها دوباره تکرار شد. دربی اردیبهشت ماه، برد پرسپولیس با گلزنی آل کثیر و قرار گرفتن در مسیر خوشبختی!
به نام دربی! به نام اردیبهشت! به نام عیسی!
معین احمدوند / باشگاه خبرنگاران آزاد