مصاحبه با دکتر امیر محمودی؛ زمانیکه در وزارت خارجه درس می‌خواندم، دکتر عراقچی (معاون وزیر امور خارجه) رئیس دانشکده ما بودند / ۲۶ آبان ۱۴۰۳
آقای دکتر امیر محمودی فارغ‌التحصیل دکتری تخصصی حقوق بین‌الملل از دانشگاه آزاد اسلامی هستند. درحال حاضر بعنوان عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی کرج و وکیل دادگستری مشغول به فعالیت هستند.
■ لطفا درمورد بیوگرافی فردی و شغلی تان توضیح دهید
بنده امیر محمودی متولد روستای گویجه سلطان تبریز(بخشی از آذربایجان شرقی )هستم. تا ۶ سالگی در این روستا ندگی کردم سپس به همراه خانواده‌ام راهی تبریز شدیم. مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در تبریز پشت سر گذاشتم و پس از اخذ دیپلم در سال ۷۵ در دانشگاه علامه طباطبایی رشته علوم سیاسی پذیرفته شدم. پس از پایان دوره کارشناسی، کارشناسی ارشد گرایش روابط بین الملل در وزارت امور خارجه کشور پذیرفته شدم. یک سال نیز در وزارت خارجه مشغول به کار بودم؛ اما آنجا بورس انجام می‌دادند و من انصراف دادم و جذب وزارت خارجه نشدم. درآنجا متوجه شدم که باید در مقطع دکترا در رشته دیگری ادامه تحصیل دهم و مجدداً در سال ۸۵ لیسانس حقوق نیز اخذ کردم و به دنبال آن موفق به اخذ پروانه وکالت و دکترای حقوق بین‌الملل و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی شدم.
■ آقای دکتر از دوره ۴ سالهای که در وزارت خارجه تحصیل می‌کردید دارید، صحبت کنید
مدت ۴ سال در وزارت خارجه مشغول به تحصیل بودم و خاطره‌ای که از وزارت خارجه دارم ، حدود ۷ هزار نفر کارمند رسمی و غیررسمی در آنجا مشغول به فعالیت بودند که از این ۷ هزار نفر، حدود ۱۰۰۰ نفر تحصیل کرده و فارغ التحصیل دانشکده روابط بین‌الملل بودند که به اذعان و اقرار کارمندان وزارت خارجه، بدنه کارشناسی و کار اصلی وزارت خارجه را این هزار نفر بچه‌های دانشکده وزارت خارجه می‌گرداندند و من از این نظر خیلی خوشحال بودم . همچنین تا آنجایی که من شناخت دارم دوستانی که از وزارت خارجه فارغ التحصیل شده‌اند به معنای واقعی از بقیه دیپلمات‌ها چه از نظر کار حرفه‌ای و چه از لحاظ پایبندی‌های مرسوم حوزه دیپلماسی بالاتر هستند. مانند معاون وزیر خارجه آقای “دکتر عراقچی”. زمانی که من در وزارت خارجه مشغول به تحصیل بودم، ایشان رئیس دانشکده ما بودند و من از نزدیک ایشان را می‌شناسم. دکتر عراقچی فارغ التحصیل دانشکده وزارت خارجه هستند و از معاونین فعلی ایشان آقای “دکتر غریب آبادی هستند که هم اکنون معاون حقوقی وزیر هستند. ایشان هم از فارغ التحصیلان وزارت خارجه و هم دوره بنده نیز بودند. همچنین دوستان بسیار باسواد دیگری هستند که تا آنجایی که اطلاعات غیر رسمی به من اجازه می‌دهد، بدنه اصلی مذاکرات ایران و غرب توسط همین فارغ التحصیلان وزارت خارجه صورت می‌گیرد.
■ با توجه به اینکه مدتی مسؤل دانشگاه های “سماء” استان البرز بودید، لطفا کمی در مورد آن توضیح بفرمایید…
ساختاری که دانشگاه‌های سما هم اکنون دارد، متشکل از معاونت کل دانشگاه آزاد استان البرزاست. سماء سالهای قبل، شخصیت مستقلی داشت؛ یعنی دارای کارمندها و حساب و کتاب مستقلی بود. همانطور که مستحضر هستید سما در حین وابستگی به دانشگاه آزاد، استقلال خود را نیز داراست و پیشتر ناظر به مدارسی است که سما دارد و در این عنوان فعالیت می‌کنند. در سال ۹۵ به جهت اینکه پیشتر رئیس دانشگاه تبریز بودم، مسئول وقت “آقای دکتر میرزا” عنایت فرمودند و بنده را به عنوان مسئول دانشگاه سما استان البرز انتخاب کردند. در آن زمان هم دانشجویان در مقطع کاردانی داشتیم و هم در کلیه مقاطع مدارس از پیش دبستانی تا دیپلم مدرسه داشتیم. همانطور که مستحضر هستید، مدارس سما جزء مدارس خوشنام و با کیفیت استان البرز هستند.
■ تفاوت دانشجویان دوران تحصیل شما با دانشجویان الان رو چطور ارزیابی می‌کنید به نظر شما چه تغییراتی ایجاد شده است و علت این تغییرات را در چه می‌دانید ؟
نظر من کمی متفاوت است. به نسبت ادبیاتی که حاکم بر جامعه ما است که عمدتاً اینطور مطرح می‌شود: زمان قدیم که ما تحصیل می‌کردیم شکل دیگری بود. اما من نگاه متفاوتی دارم. دانشجویان زمان حال حاضر بهتر از ما هستند. اساساً زمان رو به جلواست و کیفیت آنها بهتر از ماست . طبیعتاً یک سری حاشیه‌هایی در زمان ما بوده و الان هم هست. فقط جنس حاشیه‌ها مقداری برای ما که چندین سال از دوران تحصیلمان گذشته است متفاوت است. ما با عینک گذشته این اتفاقات را ارزیابی می‌کنیم و نتیجه می‌گیریم که دانشجویان حال حاضر خوب نیستند در حالی که اینگونه نیست؛ اگر بخواهید درست قضاوت کنید باید از زاویه دید آنها به موضوع نگاه کنید و اگراز نگاه آنها به موضوع بنگریم چه بسا شرایط بهتری نسبت به ما دارند. اساساً اگر اینگونه نباشد، علم پیشرفت نمی‌کند. باید در طول زمان دانشجو از استادش با سوادتر باشد.
■ بزرگترین هدفتان در زندگی چه بوده است؟ آیا به هدفتان رسیده‌اید و چقدر خودتان را موفق می‌دانید؟
هدف مشخص شده‌ای نداشتم. اما در طول زمان اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت داریم. ممکن است اهداف از پیش طراحی شده دچار تغییر و تحولاتی شوند و این طبیعت تحولات اجتماعی است. ولی خوب به نظر من از هر استادی بپرسید هدف شما چیست؟ می‌گوید “تدریس.” حقیقتاً من هم بر خلاف جهتی که خانواده‌ام دنبال می‌کردند و بیشتر به دنبال مشاغل آزاد بودند، اول پیگیر دانشگاه بودم و به نظرم به لحاظ عینی و شکلی به هدفم دست یافته ام ولی به لحاظ محتوایی چقدر توانسته ام این واژه ی سنگین و بسیار مقدس “معلمی” را به معنای واقعی درک کنم و خودم را در قالب معلمی جای دهم، دیگران بهتر بتوانند مرا قضاوت کنند به خصوص دانشجویان نه من…
■ آقای دکتر تا حالا شده که هدفی داشته باشید و به آن نرسیده باشید یا به عبارتی شکست خورده باشید و مجبور شده باشید مسیر دیگری را انتخاب کنید؟
بله اتفاقاً برایم پیش آمده است. من از مقطع دیپلم وارد رشته علوم سیاسی شدم ، اواسط تحصیلم در مقطع ارشد متوجه شدم این مسیر مد نظر من نیست و از همان جا تصمیم گرفتم به سمت حقوق تغییر جهت دهم. این بارزترین مثال بود. دیگری در حوزه ورزش بود. من به ورزش علاقمند بودم و فوتبالیست بودم. توسط یکی از دوستان به ورزش هاکی هدایت شدم. در هاکی هم حداکثر تلاشم را کردم و تا سطح ملی‌پوشان هم پیش رفتم و موفق شدم قهرمان کشورشوم اما بعدها متوجه شدم اگر این انرژی که برای ورزش هاکی گذاشتم شاید برای ورزش دیگری می گذاشتم، موفق تر بودم. البته این ورزش برای من لذت‌های خاص خودش را داشت و اگر علاقه‌ای نبود انقدر پیشرفت نمی‌کردم و تا سطح تیم ملی پیش نمی‌رفتم.
■ بهترین کتابی که تا امروز خوانده اید؟
یک کتاب درسی در ذهنم است به نام کتاب “صلح جاویدان” اثر ( دکتر هدایت الله فلسفی) در رشته حقوق بین‌الملل که به عقیده من تقریباً اثر نابی است و همچنین در ادبیات انگلیسی نیز کتابی بی‌نظیر است. در حوزه غیر درسی نیز کتاب “اراده قدرت نیچه” مرا بسیار تحت تاثیر قرار داد.
■ تاثیرگذارترین فرد زندگی شما؟
مادرم.
در واقع ایشان همیشه مشوق بنده در درس خواندن بودند. رساله دکتری ام را به مادرم تقدیم کردم که بسیار خوشحال شد.
■ آقای دکتر جنگ ایران و اسرائیل ، وقایع اخیر و مردم فلسطین را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در حوزه حقوقی اگر خیلی مختصر به آن اشاره کنم، “بحث دفاع مشروع و حق تعیین سرنوشت ملت‌ها” است که ایران همواره مدافع آن بوده است. ملت فلسطین می‌توانند و باید نسبت به تعیین سرنوشت خودشان آزاد باشند. به نظر می‌آید ابزارهایی که اسرائیل در دست دارد، چه از لحاظ داخلی و چه بین المللی، سخت‌افزار و نرم‌افزار جلوی حق مسلم فلسطینی‌ها را مسدود کرده است و امروزه ما با یک بحرانی مواجه هستیم که شاید بتوان گفت “بحران غیر ضرور” که ناشی از زیاده خواهی‌های اسرائیل است.
■ سخن آخر
امروزه درس و دانشگاه خیلی مظلوم واقع شده است. عقیده من این است که: هنوز هم دانش، دانشگاه، دانایی و سواد، اصالت خودش را دارد. شاید به جهت بعضی از خروجی‌هایی که باید داشته باشد ندارد و به خصوص در مباحث اشتغال و معیشتی هجمه‌هایی به آن می‌شود ولی من همچنان معتقدم اصالت در درس خواندن است و نه چیزهای دیگر…
■ با تشکر و قدردانی از شما آقای دکتر محمودی که با وجود مشغله کاری زیاد وقتتان را در اختیار ما قرار دادید.
مرجان محمدتقی/ خبرنگار اقتصاد و فناوری