مردم، چنین فوتبالی را دوست ندارند! / ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲
مردم، چنین فوتبالی را دوست ندارند!ر
حواشی چند وقت اخیر در لیگ برتر و از سویی دیگر، اعتراضات و جنگ بیانیه ها، موجب شده است که آرامش خاطر را از علاقه مندان به فوتبال، سلب کند. همین موضوع، دستمایه ای شد برای تهیه این گزارش. در کرج به سراغ محله رجایی شهر رفتیم؛ یکی از محله های قدیمی و با اصالت ایران کوچک! به سطح شهر سری زدیم تا متوجه شویم نظرات مردم درباره‌ی حاشیه های این فصل چیست و تا چه حد، مسائل خارج از مستطیل سبز را پیگیری می کنند!
……………………………………………………..
در ابتدای گزارش، به مجتمع نیکامال سرکی کشیدم؛ مجتمعی بسیار عظیم و بزرگ و در واقع خیلی لاکچری!
وارد یک مغازه کفش فروشی در طبقه اول شدم. سید سجاد، فروشنده ای بود با لهجه‌ی تبریزی؛کشتی گیر بوده و هم دوره رضا یزدانی. به طور صریح گفت: «به نظر من، بین فوتبال و ورزش های دیگر، تبعیض زیادی قائل می شوند. این مشکلات همگی نشأت گرفته از وزارت ورزش می باشد. وزیر و اهالی وزراتخانه، باید به حال کشتی و والیبال و بسکتبال و سایر رشته های ورزشی، دل بسوزانند و به فکر من و امثال من باشند!» او ادامه داد: «طرفدار تیم تراکتور هستم؛ آن موقعی که تبریز بودیم، بیشتر بازی های تراکتور را به ورزشگاه می رفتم و با شور و شوق فراوان، تماشا می کردم اما حالا، یک سالی هست که به خاطر شغلم، باید در تهران و کرج زندگی کنم و مشغول رفق و فتق امور روزمرگی ام باشم!»
بعد از این مصاحبه، به مکان های دیگری برای تهیه گزارش رفتم.
چند صد متر دورتر از نیکامال و نبش یک چهار راه، به دیدار یک پرده فروش رفتم. قبل از ورود من، آقای نصرتی، یک مرد مسن ولیکن سرحال، سخت مشغول کار با چرخ خیاطی و دوخت و دوز پرده بود. سلامی کردم و احوالی پرسیدم. او که دل بسیار پری از مسئولان ورزش داشت، عنوان کرد: «من هیچ عدالتی میان تیم های لیگ برتری نمی بینم! فوتبال ما، فاصله زیادی با کشورهای حاشیه خلیج فارس دارد؛ تا پنجاه سال آینده، به قطر و عربستان نمی رسیم؛ حتی نمی توانیم نزدیک آنها شویم!» آقای نصرتی افزود: «وقتی زیر ساخت های درست و حسابی نداریم، چطور از فوتبال حرفه ای دم می زنیم؟ چاره درمان استقلال و پرسپولیس، خصوصی سازی از نوع صحیح و اصولی اش می باشد.» او اذعان کرد: «تا زمانی که این همه حواشی، دور و اطراف باشگاه ها وجود داشته باشد، دیدن فوتبال برای مردم هیچ جذابیتی ندارد؛ مگر غیر از این است که حرص و جوش و اعصاب خردکنی، برای هواداران باقی بماند؟»
بعد از اتمام صحبت هایم با آقای نصرتی، قدم زنان زیر آفتاب سوزان، به مسیر خود ادامه دادم. پس از پشت سر گذاشتن یک خیابان، مرد تک و تنهایی درون مغازه کفش فروشی، توجه ام را به خود جلب کرد. آقا فرهاد، مردی که اضافه وزن بسیاری داشت، ساکت و خیره به یک نقطه، داخل مغازه اش نشسته بود. البته به نظر می رسید که او آدم شلخته و تنبلی باشد؛زیرا چینش کفش ها، به هیچ عنوان، جالب نبود و بی نظمی در چشمانم موج می زد.
«یادش بخیر! یک مدتی کیهان ورزشی می خواندم! هرچند که خودم طرفدار پر و پا قرص استقلال هستم و خیلی از بازی ها را برای دیدن از نزدیک، به ورزشگاه آزادی می رفتم ولی الآن این علاقه درونم کمرنگ شده!» آقا فرهاد،به سؤالات من یکی پس از دیگری پاسخ می داد: «به اعتقاد بنده، استقلال و پرسپولیس، باید زیر نظر دولت کار خود را دنبال کنند؛ چرا که خیلی خوب، به این دو تیم رسیدگی می کنند و از لحاظ بودجه، پول های کلانی به سرخابی ها تزریق می شود. درباره داوری یک نکته بگویم؛ میزان سطح داوری لیگ، اوضاع مناسبی دارد اما حتما و حتما باید کمک داور ویدیویی را به هر نحوی که شده، برای فصل های بعد، در ورزشگاه ها داشته باشیم. VAR کمک حال داوران است و اگر به کار گرفته شود، ضریب اشتباهات داوری به کمترین حد ممکن می رسد.»
چند قدم جلوتر، پایم به یک مغازه آرایشی و بهداشتی باز شد. آقا رشید که صاحب کار و مغازه بود و به مردی با طیف سنی میانه سال شباهت داشت، درد دل های فراوانی با من انجام داد: «نسل من اصلا برای پول بازی نمی کرد! فرشاد پیوس، ناصر محمد خانی، نامجو مطلق و مجتبی محرمی چه اسطوره هایی بودند! این افراد، تکرار نشدنی هستند. آنها بسیار به پیراهن و تیم خودشان، متعصب بودند. از جان مایه می گذاشتند ولی در حال حاضر چه می بینیم! چرا اشخاصی به مثابه آقای علی نامداری، هنوز در فوتبال هستند؟ همین آقا که خیلی از اموال عمومی باشگاه استقلال در اختیار ایشان می باشد، یکی از پروژه های کوچک شان، ساختمان سازی و برج سازی در حکیم شهر تهران با سه هزار واحد است!»
M A, [08.05.23 20:09]
او خاطر نشان کرد: «فوتبال را باید به دست فوتبالی ها واگذار کرد. کسانی که هم تخصص داشته باشند و هم تعهد. تا زمانی که فوتبال به دست افراد غیر فوتبالی اداره شود، وضعیت همین است! همین آش و همین کاسه! این فوتبال لیگ خودمان هم دیگر هیچ لذتی ندارد؛ بیشتر ذلت است تا لذت!»
«من در داوری این فصل، هیچ اشکالی تا به اینجا ندیدم؛ بعضی تیم ها، به دلیل باخت، بیشتر بهانه می گیرند و بهانه اول و آخرشان، تیم داوری و زیر سوال بردن عملکرد آنهاست.»
در نهایت، آنچه که از کلام مردم در مورد فوتبال ایران بارز و مشخص است، این است که دید خوبی به وضعیت فعلی و حتی آینده فوتبال کشورمان ندارند! این لیگ، لیگی نیست که مردم برایش احترام قائل باشند و برای تماشای دیدار ها، سر و دست بشکنند؛ دید و زاویه نگاه شان، معمولی و سطحی است! دریغا از حواشی قبل از بازی، حین بازی و بعد از بازی!
اوراوا ردز ژاپن، قهرمان لیگ قهرمانان آسیا می شود؛ قطر، جام جهانی را به بهترین شکل و کیفیت برگزار می کند؛ النصر عربستان رونالدو را به خدمت می گیرد ولی ما؟ ما هنوز درگیر نوشتن های بیانیه و نامه نگاری های خودمان
معین احمدوند / باشگاه خبرنگاران آزاد