دغدغه‌های یک آلمانی؛ ستاره دوم و مدیریت خبرنگاران! / ۲ آبان ۱۴۰۳
پس از به پایان رسیدن این فیفا دی و آغاز مجدد رقابت های باشگاهی، فدراسیون فوتبال انگلیس هدایت سه شیرها را به یک مرد ژرمن سپرد.
به گزارش خبرنگار ورزشی اقتصاد و فناوری: توماس توخل که تجربه زیادی در کار با تیم ها و باشگاه های بزرگ اروپایی دارد و با پی اس جی به نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا رسیده و با چلسی طعم شیرین قهرمانی در UCL را چشیده، حالا در یک چالش جدید وارد عرصه ملی شده و قصد دارد از انگیزه ها و دانش لازم خود برای ساختن یک تیم جدید، بهره جوید و کمک بگیرد.
ضمن اینکه او عنوان سومین مربی غیر انگلیسی تاریخ فوتبال سه شیرها را به دوش خواهد کشید.
در چند روز اخیر گمانه زنی و بحث درباره اینکه سکان هدایت سه شیرها به چه فرد شاخصی می رسد، زیاد و این قضیه به اوج خودش رسیده بود. بالاخره مشخص شد که تامی تی، جایگزین لی کارسلی بر روی نیمکت انگلیس خواهد بود و اتفاقا در اولین مصاحبه اش نکات جالبی را مقابل اصحاب و اهالی رسانه بیان کرد.
سرمربی آلمانی در مورد ستاره دوم و قهرمانی دوم در جام جهانی پیش رو صحبت کرد و نقل قولی هم از مرحوم پله راجع به اتمسفر ورزشگاه ومبلی داشت.
هرچند که رسانه های انگلیسی از این اتفاق، به بدی و شومی یاد کرده اند و تیتر های زرد در این مورد اصلا کم نبوده اما سوال اینجاست که چرا رسانه های انگلیسی، تا این حد نسبت به مرد آلمانی بی اعتماد هستند؟ آیا تحمل نشستن یک سرمربی آلمانی بر روی نیمکت سه شیرها، برای مطبوعات و روزنامه ها، سخت و غیر قابل قبول است؟آیا تامی تی پس از کسب تجارب فراوان در سطح باشگاهی، توانایی و صلاحیت این را ندارد که برای اولین مرتبه، بر روی نیمکت انگلیسی ها بنشیند؟
هرچند که صحبت از ستاره دوم برای سه شیرها کمی اغراق آمیز و به دور از ذهن است اما سیاه نمایی این ماجرا از سوی ژورنالیست ها، بدون هیچ دلیل موجهی منطقی و عقلانی نیست.
البته که توخل با توجه به تجربه کاری خود در فوتبال انگلیس، به خوبی می تواند از عهده سؤالات خبرنگاران بر بیاید و بازی رسانه ای و بازی با کلمات و واژه ها را بلد است.
برخلاف لی کارسلی که شخصیت بسیار ضعیفی در مطبوعات از خود به نمایش گذاشت و نمی توانست پاسخ قانع کننده ای برای سؤالات روزنامه نگاران بیابد، توخل از همین مصاحبه ابتدایی خود نشان داد که به هیچ وجه تحت تاثیر مطبوعات قرار نمی گیرد و می داند چطور کنفرانس های مطبوعاتی و سوالات پر پیچ و خم خبرنگاران را کنترل و مدیریت کند.
قرارداد او تا پایان جام جهانی ۲۰۲۶ اعتبار دارد. مدت قرارداد تامی تی هجده ماه است و به احتمال زیاد، بستن این قرارداد کوتاه مدت نشانه ای از وجود یک سرمربی نامدار در دوره بعد از جام جهانی آتی خواهد بود.
به هر روی آن چیزی که فعلا می توان در مورد آن اذعان داشت، این است که توخل می تواند با آرامش کار خود را آغاز کند.
علی رغم آن چیزی که از او در تیم های باشگاهی دیده‌ایم و اکثر علت برکناری های او از کار، به مشکلات و حتی خصومت با مدیران و برخی بازیکنان بر می گردد. اما قضیه تیم ملی با تیم باشگاهی زمین تا آسمان تفاوت دارد و توخل این بار می تواند در آرامش و با فشار کاری کمتر، ایده های تاکتیکی خود را به مجموعه تیم انتقال دهد.
معین احمدوند/ خبرنگار اقتصاد و فناوری