آیا پروژه آرتتا رو به زوال است؟ / غروب دوران آرتتا؟
در مهم ترین دیدار هفته بیست و هشتم پریمر لیگ، آرسنال مقابل منچستریونایتد بحران زده تن به یک تساوی بد موقع داد تا فاصله امتیازی آنها با لیورپول به عدد پانزده برسد.
به گزارش خبرنگار ورزشی اقتصاد و فناوری: هرچند که توپچی های لندن در قیاس با قرمز های آنفیلد تا به اینجا یک بازی کمتر انجام داده اند و اگر هم بر فرض برد آرسنال را در آن دیدار پیش بینی کنیم، اختلاف دو تیم از پانزده به دوازده می رسد و این یعنی لیورپول آرنه اشلوت نسبت به آرسنال چهار قدم پیش تر یا بهتر است بگوییم چهار بازی جلوتر است.
در حالی که ده هفته به پایان این فصل لیگ برتر انگلیس باقی مانده اما دوباره آرتتا و شاگردانش به جایگاه دوم رسیده اند و به نظر می‌رسد که نمی توانند فراتر از جایگاه دوم و نایب قهرمانی به صدرنشینی و رویای برپایی جشن قهرمانی فکر کنند.
اگر توپچی های لندن موفق شوند جایگاه همیشگی خودشان طی فصول اخیر یعنی رتبه دوم را حفظ کنند، برای سومین فصل متوالی است که تیم آرتتا به مقام نایب قهرمانی دست پیدا می کند. البته نباید تیم عجیب و غریب و پدیده این فصل پریمر لیگ یعنی ناتینگام فارست را دست کم گرفت و از یاد برد.
عملکرد آنها به قدری چشمگیر بوده که در حال حاضر با پنجاه و یک امتیاز در رتبه سوم جدول بالاتر از تیم های مدعی همچون چلسی، منچستر سیتی، تاتنهام و نیوکاسل ایستاده اند. فاصله آرسنال با تیم نونو اسپرینتو سانتو تنها چهار امتیاز است و امکان دارد طی ده بازی باقی مانده، ناتینگام فارست از لغزش های احتمالی آرسنال نهایت استفاده را ببرد و در عین ناباوری، جای توپچی های لندن با قرمزها عوض شود.
اما سوال و بحث اصلی اینجاست که چرا نسخه آرسنال آرتتا همچنان با گذشت زمان زیاد، هنوز به یک تیم مدعی قهرمانی از نوع درجه یک تبدیل نشده است؟ این تیم با صرف هزینه‌های کلان برای خرید بازیکن، هرچند که کمی اقتدار، غرور و صلابت از دست رفته اش را تا حدودی بازگرداند ولی هنوز این تیم نمی تواند برای کسب عنوان قهرمانی وارد میدان رقابت سنگین پریمر لیگ شود.
در واقع درون و برون باشگاه آرسنال، نشان می‌دهد که این تیم برای رقابت با غول های دیگر انگلیسی همانند لیورپول، هنوز به حد کافی آماده نیست و همچنان فاصله زیادی با آن سطح، ذهنیت و سواد حرکت در مسیر پر پیچ و خم قهرمانی دارد.
توپچی‌های لندن این موقعیت را در فصل جاری داشتند که بالاخره بعد از مدت ها و سالیان سال و البته سقوط منچستر سیتی و گواردیولا، دوباره بر مسند تاج و تخت قهرمانی تکیه بزنند ولی آنها قدر این شرایط را ندانستند و در حالی که منچستر سیتی با افت بسیار شدیدی مواجه شده، به جای سیتیزن‌ها قرمز های آنفیلد بودند که حسابی آرسنال را شگفت زده کردند. فعلاً شواهد و قرائن این طور پیداست که توپچی ها قافیه را از مدت ها پیش به اشلوت و تیمش باخته‌اند و قرار نیست در ادامه راه چیزی به نفع آرسنال تغییر کند.
مسئله اینجاست که میکل آرتتا سرمربی خوب و با سوادی است و از لحاظ دانش فنی و تاکتیکی میان سایر مربیان لیگ برتری، جایگاه و تصویر ذهنی مثبتی به خود اختصاص داده اما صرفاً «خوب بودن» از حیث تاکتیکی برای قهرمانی در لیگ برتر انگلیس کافی و وافی نیست.
او نبوغ لازم را برای شرایط سخت و دشوار و مواقعی که تیم از هر لحاظ گرفتار و اسیر روند و جریان تکراری، یکنواخت و ملال آور خود شده، ندارد.گاهی اوقات برخی رسانه‌ها به کنایه بارها و بارها این موضوع را عنوان می کنند که هدایت آرسنال، برعهده آرتتا نیست؛ بلکه این نیکولاس ژوور و تاکتیک هایش است که توپچی ها را از بن بست تاکتیکی نجات می‌دهد.
مشخص نیست که چرا آرتتا با وجود اینکه در بازه نقل و انتقالات تابستانی، می توانست مهاجم بسیار خوب و باکیفیتی برای تیم به خدمت بگیرد، به سراغ جذب مدافعی به مثابه ریکاردو کالافیوری رفت و حتی در مقطع تعطیلات میان فصل هم هیچ اقدامی برای به خدمت گرفتن یک مهاجم شش دانگ و تراز اول انجام نداد و به کای هاورتز و گابریل ژسوسی اعتماد کرد که از قضا، با مصدومیت‌های شدید و ناگهانی، دست آرتتا را بدجوری خالی کردند و به نوعی مرد اسپانیایی نیمکت آرسنال را تحت فشار گذاشتند و لای منگنه قرار دادند.
ششمین فصل از پروژه آرتتا در حال سپری شدن است و چیزی تا پایان آن باقی نمانده و هنوز خبری از فتح لیگ برتر انگلیس نیست و فقط یک جام حذفی و دو جام خیریه(کامیونیتی شیلد) دستاوردهای او در طی شش سال حضور بر روی نیمکت آرسنال بوده است.
آیا وقت آن نرسیده که سران باشگاه آرسنال و مالک باشگاه یعنی استن کرونکه آمریکایی، با وجود پرداخت هزینه های گزاف بابت پیشبرد و پیشرفت پروژه میکل آرتتا و عدم نتیجه گیری مدنظر و دلخواه هواداران، تجدید نظری بر روی نیمکت تیم ترتیب دهند؟
بیست و شش دسامبر ۲۰۱۹ در چارچوب هفته نوزدهم لیگ برتر انگلیس، آرتتا اولین تجربه سرمربیگری خود را با آرسنال برابر تیم بورنموث پشت سر گذاشت و تیمش به نتیجه تساوی رضایت داد. هواداران در آن روز امید زیادی به آینده ای نه چندان دور با آرتتا داشتند اما حالا وقت خوبی است که پس از گذشت شش سال جواب این پرسش ها را از طرفداران توپچی‌های لندن بشنویم:شرایط آرسنال با آرتتا برای یک فصل آتی چگونه خواهد بود؟ آیا آرسنال با آرتتا به انتها و پایان مسیر خود نرسیده؟ آیا عدم قهرمانی در لیگ برتر انگلیس و نداشتن یک دستاورد خاص، به معنای شکست کامل پروژه آرتتا تلقی می‌شود؟با وجود این اوصاف، آیا دوران میکل آرتتا در آرسنال به سر آمده و غروب او نزدیک است؟ گذشت زمان، تکلیف تک تک پاسخ این سؤالات را روشن خواهد کرد.
معین احمدوند/ خبرنگار ورزشی اقتصاد و فناوری