موسیمانه در مسیر نکونام؟
روند خوب استقلال موسیمانه بالاخره بعد از چند دیدار مقابل آلومینیوم در اراک متوقف شد و هواداران استقلال دوباره دچار نگرانی و تردید های فراوانی شدند.
به گزارش خبرنگار ورزشی اقتصاد و فناوری: آبی ها بعد از پشت سر گذاشتن یک مقطع بسیار بد و کسب پنج باخت متوالی، با یک برد روحیه بخش برابر مس رفسنجان و ادامه همین عملکرد مثبت در لیگ برتر، جام حذفی و لیگ نخبگان آسیا، وقایع ابتدایی فصل را تقریبا به دست فراموشی سپرده بودند و آن قدری هم عالی کار کردند که حتی تا آستانه شکست دادن تیم شکست ناپذیر و قدرتمندی همچون الاهلی عربستان پیش رفتند و به طبع با چنین عملکردی، طرفداران هم حسابی به این تیم امیدوار شدند.
اما انگار قرار نیست آبی های پایتخت تا انتهای نیم فصل اول به آرامش برسند و آب خوشی از گلویشان پایین برود و عادت زشت و بد بازی کردن بازیکنان استقلال ولو با سرمربی پرافتخاری مانند پیتسو موسیمانه هرگز ترک نشده و همچنان ادامه دارد.
استقلال در آخرین جمعه پاییز ۱۴۰۳ در چارچوب هفته سیزدهم به مصاف آلومینیوم اراک رفت و در خانه حریف تن به یک تساوی داد. هرچند که استقلال موفق به گرفتن یک امتیاز شد اما آن طوری که از شواهد و قرائن پیداست، طرفداران رضایت کافی از تیم محبوب خود نداشته و از همین حالا با وجود چنین اوصافی و ادامه پیدا کردن این روند، زنگ هشدار برای مردان آبی پوش پایتخت و به ویژه پیتسو موسیمانه به صدا در آمده است.
حال آن چیزی که باعث شده هواداران استقلال دوباره دست به اعتراض بزنند، این است که چرا موسیمانه رویه و مسیر ابتدای فصل نکونام را در پیش گرفته است؟ بعد از اینکه در بدو ورود خود استفاده از بازیکنان جوان را در دستور کار قرار داد و بابت چنین اقدامی با تحسین و تمجیدات مختلفی رو به رو شد، چرا دیگر علاقه ای به استفاده از مهره های جوان-که اکثر اوقات عملکرد و انگیزه شان از بعضی خرید های گران قیمت خارجی در زمین بهتر است-ندارد؟ آیا این همان چیزی بود که موسیمانه در کنفرانس های مطبوعاتی دیدار های اول خود وعده اش را داده بود؟
عملکرد آبی ها برابر مجتبی حسینی و شاگردانش اصلاً چنگی به دل نزد و استقلال علاوه بر اینکه نتوانست از تنها اندوخته اش محافظت کند، به هیچ وجه تماشاگر پسند و هجومی هم بازی نکرد و در طی این چند ماه، تماشای بازی های استقلال برای هواداران این تیم به یک کابوس عجیب و غریب تبدیل شده است.
این تیم انگار هیچ میل و اشتیاقی برای حمله کردن و نمایش یک بازی روان، جذاب و البته با داشتن برنامه های متنوع تاکتیکی در فاز حمله ندارد و همچنان به سختی و گاها شانس و اقبال دروازه حریفان را باز می کند.
هرچند استقلال لیگ بیست و چهارم، ماحصل و دستپخت آغازین نکونام در شروع فصل است و از حیث کیفیت فنی نفرات و نبود ابزار لازم برای اجرای تاکتیک و فرم دلخواه، نمی توان خرده‌ای بر موسیمانه گرفت ولی استقلال نسخه موسیمانه هم با تفکرات نتیجه گرا، آن تیمی نیست که تماشاگران از دیدن معمولی ترین بازی هایش لذت ببرند. در واقع تیم موسیمانه بعد از نمایش خوب در چند دیدار، مجدداً به تنظیمات کارخانه بازگشت و این قضیه در طول فصل بیش از هر چیزی هواداران استقلال را با ترس و دل نگرانی مواجه می سازد.
با این تفاسیر مهم ترین دغدغه و معضل فعلی آبی ها این است که آیا تمدید قرارداد با مربی آفریقایی برای هدایت استقلال در فصل آتی، اقدامی درست و عاقلانه به حساب خواهد آمد؟ آیا مربی آفریقایی آبی ها، با وجود داشتن افکار واکنش گرا و عدم تمایل آنچنانی به ارائه یک فوتبال زیبا، توانایی این را خواهد داشت که برای یک سال دیگر، در استقلال ماندنی شود و در این تیم پر طرفدار دوام بیاورد؟ برای رسیدن به پاسخ این سوالات و روشن شدن تکلیف آبی ها، باید تا پایان لیگ بیست و چهارم و چه بسا زودتر از آن صبر کرد و به انتظار نشست.
معین احمدوند/ خبرنگار اقتصاد و فناوری