برسی عملکرد یکساله عطایی در تیم ملی والیبال
به گزارش پایگاه خبری اقتصاد مدرن۱ , به نقل از ایرنا : عملکرد یکساله بهروز عطایی به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال ایران با اتفاقات تلخ و شیرینی همراه بود که می‌توان آن را از جهات مختلف مورد بررسی قرار داد.
همچنین به گزارش پایگاه خبری اقتصاد مدرن۲۱ , به نقل از ایرنا، کار تیم ملی والیبال ایران در مسابقات جهانی با شکست در مرحله یک هشتم نهایی مقابل برزیل به پایان رسید تا این تیم در جایگاه سیزدهم این رقابت‌ها قرار بگیرد. از یکسال گذشته تا به امروز هدایت تیم ملی والیبال را بهروز عطایی بر عهده داشت؛ او که جزو مربیان تراز اول والیبال ایران محسوب می‌شود در این یکسال با چالش هایی روبرو شد که هر کدام از آنها می‌توانست ادامه کار را برای این مربی غیرممکن کند؛ اما عطایی این چالش‌ها را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت.
عطایی در کسب نتیجه موفق بود؟
اولین رویدادی که عطایی سرمربیگری تیم ملی والیبال را بر عهده داشت رقابت‌های قهرمانی آسیا بود. رقابت‌هایی که پس از المپیک توکیو برگزار شد و با توجه به اینکه تیم ملی والیبال به واسطه نتایجی که در المپیک کسب کرده بود وضعیت وخیمی داشت کمترکسی توقعی از این تیم داشت. عطایی با ترکیب متفاوت نسبت به ۱۰ سال گذشته، تیم ملی را به مصاف تیم‌های آسیایی فرستاد و در شرایطی که انتظار کسب نتیجه از این تیم نمی‌رفت؛ اما ملی‌پوشان والیبال ایران موفق شدند راهی فینال آسیا شوند و تیم ژاپن را در فینال شکست دهند و بر بام آسیا بایستند.
هر چند این قهرمانی به مذاق برخی مربیان وطنی که اتفاقا سابقه حضور در کادرفنی تیم ملی و فعالیت به عنوان مترجم مربیان خارجی را داشتند خوش نیامد و تلاش کردند به هر نحو ممکن آن را کوچک و بدون اهمیت قلمداد کنند. آنها مدام به نبود نیشیدا در ترکیب تیم ملی ژاپن اشاره کردند؛ اما نگفتند که تیم ملی والیبال ایران بدون ۱۰ بازیکن المپیکی خود در قهرمانی آسیا شرکت کرد.
در لیگ ملت‌ها هم عملکرد تیم ملی والیبال به لحاظ فنی و هم به لحاظ کسب نتیجه قابل قبول بود تا یک بار دیگر مهر تاییدی به کارنامه مربیگری عطایی زده شود. صعود به مرحله نهایی لیگ ملت‌ها اوج عملکرد ملی‌پوشان والیبال ایران در این رقابت‌ها بود.
قهرمانی جهان مهمترین و آخرین رویدادی بود که تیم ملی والیبال در آن شرکت کرد. عطایی برای این رقابت‌ها بازیکنانی مثل علی اصغر مجرد، جواد کریمی و میثم صالحی را به اردوی تیم ملی فراخواند و در نهایت صالحی نتوانست به شرایط آمادگی نسبی برسد و از حضور در رقابت‌های قهرمانی جهان بازماند؛ اما مجرد و کریمی با تیم ملی راهی اسلوونی شدند. سید محمد موسوی هم دیگر بازیکنی بود که قرار بود کاپیتان تیم ملی والیبال در رقابت‌های قهرمانی جهان باشد؛ اما این بازیکن در آستانه اعزام تیم ملی به جام واگنر از بازی برای این تیم انصراف داد.
تیم ملی در مرحله گروهی قهرمانی جهان کار بزرگی انجام داد و مقابل تیم آرژانتین که یک سال پیش در المپیک توکیو به مدال برنز رسیده بود پیروز شد و در ادامه با غلبه بر مصر صعود خود را به مرحله یک هشتم نهایی قطعی کرد. شکست مقابل هلند باعث شد ایران به عنوان تیم دوم از گروهش صعود کرد تا در یک هشتم نهایی به مصاف برزیلِ قدرتمند برود. در بازی مقابل برزیل هم نتیجه طبق پیش‌بینی‌ها بود و تیم ملی با شکست مقابل این تیم حذف شد تا در رده سیزدهم رقابت‌ها جا بگیرد.
واقعیت این است که تیم ملی در رقابت‌های قهرمانی جهان فراتر از انتظار ظاهر نشد؛ اما عملکردش کاملا مطابق با قدرت والیبال ایران بود. در دوره قبلی رقابت‌های قهرمانی جهان، نسلی که عنوان می‌شد «نسل طلایی» است با وجود اینکه خبری از فرمول جدید برگزاری رقابت‌ها نبود و می‌شد به راحتی به مرحله یک چهارم نهایی صعود کند، اما سیزدهم شد.
تاثیر تصمیم عجیب موسوی در تیم ملی والیبال :
پیش از رقابت‌های والیبال قهرمانی جهان و در آخرین تمرین این تیم در تهران، سید محمد موسوی که پس از مدت‌ها به اردوی تیم ملی دعوت شده بود عنوان کرد که حاضر به همراهی این تیم در رقابت‌های قهرمانی جهان نیست. وی در توجیه تصمیمش عنوان کرد که فدراسیون والیبال به بازیکنان پاداش کمی پرداخت کرده و از طرف دیگر امکانات تیم ملی در حدی نیست که وی بتواند در قهرمانی جهان با تمام توان بازی کند. این اظهارنظر موسوی با واکنش منتقدان روبرو شد. چرا که بازیکنان تیم ملی در دوره‌ای که آلکنو سرمربیگری این تیم را بر عهده داشت پاداش مالی خوبی دریافت کردند؛ اما با این حال در لیگ ملت‌ها دوازدهم شدند.
مربی ایرانی، پازل گمشده والیبال ایران بود :
ظرفیت والیبال ایران حضور در جمع ۱۰ تیم قدرت والیبال دنیاست و نباید این انتظار به وجود بیاید که تیم ملی ایران باید مقابل تیم‌های بزرگی همچون برزیل، فرانسه، آرژانتین، روسیه و ایتالیا پیروز و هر نتیجه دیگری ناکامی محسوب شود. چرا که تیم ملی هنوز در حد و اندازه‌های این تیم‌ها نیست و نباید با کسب برخی موفقیت‌های مقطعی مقابل این تیم‌های قدر این توقع به وجود بیاید که شکست مقابل آنها ناکامی است.
اتفاق مثبتی که رخ داده حضور مربیان ایرانی روی نیمکت تیم ملی است. مربیانی که قطعا هم‌تراز بسیاری از مربیان خارجی هستند و حیف که خیلی دیر فدراسیون والیبال به آنها اعتماد کرد.